Κανεις δεν εμαθε για μενα

Ο ερωτας δονηθηκε μεσα μου.Οι δρομοι μοιαζουν πυρακτωμενοι στο ταξιδι μου πανω στα συννεφα.Χρωματα πολλα εσκιζαν το γκριζο τ ουρανου.Η μνημη μου διαγραφηκε απ τις χαμενες ευκαιριες και επιασα πρωτη φορα ενα αστρο που τρεμοσβηνε.Με ευχαριστησε μεσα απ το χαμογελο σου...Κλειδωσα την ψυχη μου και ζωγραφισα πανω σου χιλιαδες ροδοπεταλα που κοβοντας τα ματωσαν τα χερια μου.Βαθια στο πελαγος ξεχασμενα τραγουδια τρυπησαν το μυαλο μου.Το ξερω ποια...το πλοιο της γραμμης μεταφερει τον τελευταιο επιβατη,εμενα...Ο ανεμος σκορπισε το μελλον μου στα χιλια κομματια...που θα τα βρω ποια...Η οπτασια σου ανεμιζει σε ενα ερημονησι...το βλεμμα σου φωτεινο...Γυρισα και κουνησα το χερι μου,αποχαιρετοντας σε...Απο καπου εκει μακρυα ακουσα ενα τελευταιο τραγουδι στον σκοπο ενος αγγελου...Το πλοιο χαθηκε στον οριζοντα σαν να ναυαγησε...Κανεις δεν εμαθε για μενα..