Αντιο

Η ψυχη μου χορευει και τρεμει.Σ αυτες τις στιγμες αφηνω το μυαλο και το κορμι μου μεσα στ αγκαθια.Ο αγγελος μου πληγωνει τα δικα του φτερα.Το φως της πανσεληνου ραγησε μεσα μου.Την κολαση την γεμισες με ανθη και τον παραδεισο με φωτιες.Τα ματια μου κοκκινα,πλημμυρα μεσα στο φως του χρονου.Οι ερωτες σερνονται στα φυλλα μεσα στον ανεμο ταξιδευοντας σε αλλες ηπειρους.Βρηκαν κι αυτοι τον ηχο στο ψεμμα των λεξεων,που σαν αγγελος τραγουδουσες.Σε βρηκα στο σωμα μου πεθαμενη μα αθανατη.Ησουν εκει μα ξεραμε πως θα φευγες την ωρα που τα νυχια σου εσκιζαν την σαρκα μου πανω στο ερωτικο ταξιδι μιας τελευταιας Κυριακης.Ετσι με ειχες,ετσι χορεψες πανω μου,πατωντας στα χρωματα της ψυχης μου,γραφοντας ενα αντιο με μαυρο χρωμα