Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Σ αγαπω

Σ αγαπω...Καπου στην ζωη μου εψαξα και βρηκα οτι την εχω ξανακουσει αυτη την λεξη..Ακουσα να την λενε,να μου την λενε,αλλα ποτε να την λεω...Το στομα μου ετρεμε,η φωνη μου αλλοιωνοτανε,η καρδια μου αρνιοτανε....μια φωνη μεσα μου ελεγε οχι....Κι ομως...ναμαι τωρα που δειλα-δειλα βγηκε απο μεσα μου και το φωναξε....Σ αγαπω....Ηταν η ωρα που η φωνη μεσα μου ειπε ΝΑΙ,που η καρδια μου χοροπηδαγε τρελλα στον ηχο της λεξης,που η φωνη μου σταθερα βρηκε διεξοδο στις χορδες της καρδιας μου και το στομα το τραγουδησε...Σ αγαπω...Ναι,τελικα με σενα αλλαξε κι αυτο...Οταν σε ακουω,αλλα λεει το μυαλο μου να σου πει,να σου αντισταθει και αλλα κανει η καρδια μου...Αλλα στο αποτελεσμα συμφωνουν ολα πανω μου,μεσα μου....σε θελω...σε χρειαζομαι,σε αγαπαω,σε λατρευω....Ολα αρμονικα,σαν καποιος χορευτης πανω σε παγο,που κανει ελειες φιγουρες,χωρις να χασει καθολου την ισορροπια του,ολα ετσι με οδηγουν παντα σε σενα.Σε σενα που τοσα χρονια ελειπες....σε σενα που εψαχνα να βρω χωρις να σε ξερω και δεν σε εβρισκα.Σε σενα που ηρθες μονη σου και με αγαπησες γι αυτο που ειμαι,οπως ειμαι...Σε σενα που εγινες η σκια μου,που γλυστρισες μεσα στην ψυχη μου ετσι απλα.....

anonymous

Den iparhei ilios,den iparhei feggari pou na zestanei tin kardia kai tin agapi pou sigokaiei mesa stis floges tis arnisis.Ta hilia hrwmata pou hathikan mesa sto grizo kai ta asteria pou peftoun hwris na prolavw na kanw mia efhi.....Ehasa pali to oneiro giati den koimithika....giati kai pali fovithika.....Emeine mono i morfi tis...na hamogelaei san ena xwtiko kai sinama san mia neraida pou emfanizetai ston xipnio mou kai me aggizei mipws kleisoun oi pliges....
Για σενα που εφερες ξανα την λαμψη στα ματια μου,για σενα που εκανες το μαυροασπρο να ξεχειλισει χρωματα την ζωη μου,για σενα που ηρθες απροσμενα στους χτυπους της καρδιας μου και τους εκανες ακανονιστους,για σενα που τα βουρκωμενα ματια μου δεν ειναι ποια απο δακρυα και τον κανπνο του τσιγαρου,αλλα απο χαρα...θυμησου....η ζωη καποιου αλλαξε και εγινε αγνωριστη.Χαμογελα και ερωτεψου με ποιο πολυ....ασε την καρδια σου ελευθερη να χτυπα και να γινει ενα με την δικη μου.Χαμογελα μαζι μου,δακρυσε μαζι μου.Ζησε αληθινα τις σπανιες και απροσμενες στιγμες της ζωης,που μας δινει απλοχερα σ αυτο τον κοσμο που ειμαστε εγκλωβισμενοι....Δωσ μου το χερι σου

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Καποιοι ανθρωποι απολαμβανουν στην ζωη τους τα ποιο ασημαντα πραγματα και καποιοι μονο τις σημαντικες στιγμες.Μεσα απο την σκληρη πραγματικοτητα,μεγαλωνουμε,ωριμαζουμε και βιωνουμε καταστασεις που ποτε δεν περιμεναμε σε ολη μας την ζωη.Τα χρωματα ανακατευονται και γινονται ενα τεραστιο κοκτεηλ,στην ψυχη και την καρδια μας και εξαφανιζουν μαγικα αυτο το μουντο μαυρο-γκρι....Μια φωτογραφια μαυροασπρη με καποια στενακια γραφικα,ενας ουρανος που εχει γκριζαρει,καποια δεντρα γυμνα απο φυλλα ενα φθινοπωρινο πρωινο.Καποια φωνη στο τηλεφωνο που σου σφιγγει το στομαχι,λες και ερωτευεσαι πρωτη φορα,ενα τραγουδακι απλο που σημαδευει με βελος την καρδια σου,ειναι μερικα ασημαντα πραγματα,που ομως παω στοιχημα πως τους ποιο πολλους μας εδω μεσα,τους εχουν σημαδεψει αυτες οι λεπτομερειες....Ο ερωτας ειναι ζωη τελικα.Με αυτον ξυπνας,με αυτον κοιμασαι.Το αλφα και το ωμεγα.Ασημαντες στιγμες που δημιουργουν ολη σου την ζωη,διπλα σε ενα τριανταφυλλο μαυρο σπανιο,διπλα σε ενα κινητο,γεματο μνματα,ακομα και σε καποιες σελιδες γραμμενες αισθηματα που ομως δεν χωρανε πουθενα να τα γραψεις η να τα πεις.....

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ....

Εμενα οι φιλοι μου δεν κοιτανε ποτε πισω γιατι πονανε.Εχουν καρδιες γεματες πληγες απο τις αναμνησεις.Εμενα οι φιλοι μου κοιτανε παντα ψηλα εκει στην πολη των αγγελων,μηπως νιωσουν το φτερουγισμα διπλα τους...εμενα οι φιλοι μου πινουν johnie σκετο και καπνιζουν αφιλτρα και καβαλα σε μια μηχανη νιωθουν την απεραντη αισθηση της ελευθεριας,καπου αναμεσα στον γκριζο ουρανο και στο ουρανιο τοξο που βγαινει δειλα... Οι φιλοι μου εχουν γκριζα μαλλια και γυρνανε σαν αλητες αναμεσα στα δρομακια με κεινα τα δεντρα που ειναι χαραγμενα απο καρδιες και αρχικα απο ονοματα...Εμενα οι φιλοι μου ειναι αλητες με μεγαλη καρδια...Εμενα οι φιλοι μου φαινονται οταν κοιταω στον καθρεπτη...

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΕΣ ΜΟΥ....

Ξημερωματα και κατι...απολυτη ησυχια και ενα φεγγαρι χλωμο...ο καπνος του τσιγαρου ανεβαινει πανω,μεσα στον ρομαντισμο της νυχτας.Τα αστερια τρεμοπαιζουν σαν να μου κλεινουν το ματι.Και γω,δεν ειμαι εκει...και γω ειμαι παντου εκτος απο κει...Χαρακιες στο σωμα βαθιες οσο ποτε...Χαμενα ονειρα,χαμενες λεξεις,στον μονο λαβυρινθο που βρισκεις παντα την ακρη του...της καρδιας μου...Ειρωνια ,σκεφτομαι...ποσα ονειρα δεν εζησα επειδη φοβομουν να κοιμηθω,επειδη δεν μ αρεσε το σκοταδι και ξαφνικα ζωντανα το πρωτο υπεροχο ονειρο που ειδα και ανοιξα τα ματια μου,αυτη την φορα επειδη ηταν αληθινο.Και κεινο,χαθηκε μαζι με τον καπνο,καπου σε ενα ταξιδι,μοναχικο,μελαγχολικο,χαμενο αναμεσα στο γελιο σου,στα χειλη σου,που τοσο ξεχωριστα ζωγραφιζαν το σ αγαπω σου...Και τωρα πες μου,που ειναι ο δρομος?και τωρα πες μου πως σταματαει αυτος ο πονος ο διαφορετικος?και τωρα πες μου πως σταματανε να αγαπανε τον κοσμο ολοκληρο που εισαι εσυ?και τωρα πες μου που θα κρυψω αυτη την αγαπη που δεν χωραει καν στην δικια μου καρδια?πως θα σταματησω τον ηλιο που με ζεσταινε τον χειμωνα?πως θα σβησω απο το χαρτι αυτο το φεγγαρι που με εκανε να λαμπω σαν αγγελο?και τωρα πες μου πως?

EMEIΣ.....

Θολο τοπιο η ματια μου.Ταξιδι ακολουθει τον καπνο του τσιγαρου μεχρι εκει που χανεται.Τα ματια κατακοκκινα συγκρατουν τα δακρυα.Εισαι μακρυα μου...Χαμενη και συ αναμεσα στις αγριεμενες θαλασσες,αναμεσα στην βρεγμενη αμμο που θελαμε να περπατησουμε μαζι,αφηνοντας τα αποτυπωματα μας.Ψαχνω το διεξοδο,ψαχνω τον δρομο που περπατησες και δεν το ειδα ποτε γιατι χαζευα τα ματια,τα χειλη,το κορμι σου....