ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΕΣ ΜΟΥ....

Ξημερωματα και κατι...απολυτη ησυχια και ενα φεγγαρι χλωμο...ο καπνος του τσιγαρου ανεβαινει πανω,μεσα στον ρομαντισμο της νυχτας.Τα αστερια τρεμοπαιζουν σαν να μου κλεινουν το ματι.Και γω,δεν ειμαι εκει...και γω ειμαι παντου εκτος απο κει...Χαρακιες στο σωμα βαθιες οσο ποτε...Χαμενα ονειρα,χαμενες λεξεις,στον μονο λαβυρινθο που βρισκεις παντα την ακρη του...της καρδιας μου...Ειρωνια ,σκεφτομαι...ποσα ονειρα δεν εζησα επειδη φοβομουν να κοιμηθω,επειδη δεν μ αρεσε το σκοταδι και ξαφνικα ζωντανα το πρωτο υπεροχο ονειρο που ειδα και ανοιξα τα ματια μου,αυτη την φορα επειδη ηταν αληθινο.Και κεινο,χαθηκε μαζι με τον καπνο,καπου σε ενα ταξιδι,μοναχικο,μελαγχολικο,χαμενο αναμεσα στο γελιο σου,στα χειλη σου,που τοσο ξεχωριστα ζωγραφιζαν το σ αγαπω σου...Και τωρα πες μου,που ειναι ο δρομος?και τωρα πες μου πως σταματαει αυτος ο πονος ο διαφορετικος?και τωρα πες μου πως σταματανε να αγαπανε τον κοσμο ολοκληρο που εισαι εσυ?και τωρα πες μου που θα κρυψω αυτη την αγαπη που δεν χωραει καν στην δικια μου καρδια?πως θα σταματησω τον ηλιο που με ζεσταινε τον χειμωνα?πως θα σβησω απο το χαρτι αυτο το φεγγαρι που με εκανε να λαμπω σαν αγγελο?και τωρα πες μου πως?