Χωρις λογια

Ζωη υποταγμενη στα ονειρα τα ανεκπληρωτα.Εσυ φευγεις ατην ομιχλη με κεινο το καταλευκο φορεμα και ταραζεις τα ονειρα μου.οι λεξεις σου βουλιαζουν στο μυαλο μου επωδυνα.Με αφησες εδω οργισμενο,ελευθερο,αδυναμο,να γλυστραω στην νυχτα αναμεσα στ αστερια,γεματο με λεξεις που δεν μπορω ν αρθρωσω.Νεραιδα εσυ,αγγελος εγω χαμενος μεσα στους δαιμονες μου.Οι μνημες μαζευονται στην ψυχη μου με μια μυρωδια,εναν θορυβο,ενα δακρυ,μια ματια,ενα φιλι.ετσι απλα και λιτα,οπως ηρθες,οπως εφυγες.Χαθηκα στα δρομακια προσπαθωντας να στα δειξω,ναρκωμενος απ τα ματια σου,εθισμενος απ την μορφη σου.Αυριο θα ειναι μια αλλη μερα,ομως εγω θα ζησω,θα ζω...