Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Δεν ηρθες...


Δεν ηρθες ποτε κι ας ειχα στα χερια την καρδια μου για να στην φορεσω σαν λουλουδι στα μαλλια,να λαμπει σαν ουρανιο τοξο.Δεν ηρθες ποτε κι ας μοιρασα τισ στιγμες μου σαν νασουν διπλα μου μια ζωη ολακερη
Δεν ηρθες κι ας εγραψα ολακερη την ζωη μου την ιδια την ζωη μου
σε χαρτακια μοιρασμενα ακανονιστα και πολυχρωμα
Δεν ηρθες κι ας σου γεμιζα τον δρομο με ροδοπεταλα
κι ας εκανα το μαυροασπρο εγχρωμο
γεματο ουρανο,γεματο λουλουδια
για να μην κλειστεις μεσα σε μια παλια φωτογραφια
Και γω περιμενα....κι ακομα περιμενω...
με το προσωπο ποια σπαρμενο ρυτιδες
απο τα δακρυα και τις σκεψεις μου για σενα
γεματος απ το σπανιο αρωμα σου
που μυριζα στα ονειρα μου
Γεματος απο την βροχη που ρουφουσαν τα ρουχα μου
στους χειμωνιατικους ερημους δρομους
Αληθεια,ολα αυτα τα ποιηματα,τοσων στιγμων,εσυ δεν ησουν?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου